Surah Al-Qiyamah ( The Resurrection )

Тоҷикӣ

Surah Al-Qiyamah ( The Resurrection ) - Aya count 40

لَآ أُقْسِمُ بِيَوْمِ ٱلْقِيَٰمَةِ ﴿١﴾

Қасам мехӯрам ба рӯзи қиёмат

وَلَآ أُقْسِمُ بِٱلنَّفْسِ ٱللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾

ва қасам мехӯрам ба нафси маломатгар!

أَيَحْسَبُ ٱلْإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجْمَعَ عِظَامَهُۥ ﴿٣﴾

Оё одамӣ мепиндорад, ки Мо устухонҳояшро гирд нахоҳем овард?

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّىَ بَنَانَهُۥ ﴿٤﴾

Оре, мо қодир ҳастем, ки сарангуштҳояшро баробар кунем.

بَلْ يُرِيدُ ٱلْإِنسَٰنُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُۥ ﴿٥﴾

Балки одамӣ мехоҳад, ки дар оянда низ ба корҳои ношоиста пардозад.

يَسْـَٔلُ أَيَّانَ يَوْمُ ٱلْقِيَٰمَةِ ﴿٦﴾

Мепурсад: «Рӯзи қиёмат чӣ вақт хоҳад буд?»

فَإِذَا بَرِقَ ٱلْبَصَرُ ﴿٧﴾

Рӯзе, ки чашмҳо хира шавад

وَخَسَفَ ٱلْقَمَرُ ﴿٨﴾

ва моҳ тира шавад

وَجُمِعَ ٱلشَّمْسُ وَٱلْقَمَرُ ﴿٩﴾

ва офтобу моҳ дар як ҷой ҷамъ оянд.

يَقُولُ ٱلْإِنسَٰنُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ ٱلْمَفَرُّ ﴿١٠﴾

Инсон дар он рӯз мегӯяд: «Роҳи гурез куҷост?»

كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿١١﴾

Ҳаргиз паноҳгоҳе нест!

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ ٱلْمُسْتَقَرُّ ﴿١٢﴾

Қароргоҳи ҳама дар ин рӯз назди Парвардигори туст!

يُنَبَّؤُاْ ٱلْإِنسَٰنُ يَوْمَئِذٍۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾

Дар ин рӯз одамиро аз ҳар чӣ пешопеш фиристода ва баъд аз худ гузоштааст, хабар медиҳанд.

بَلِ ٱلْإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفْسِهِۦ بَصِيرَةٌۭ ﴿١٤﴾

Балки одамӣ худро нек мешиносад,

وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ ﴿١٥﴾

ҳарчанд ба забон узрҳо оварад.

لَا تُحَرِّكْ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِۦٓ ﴿١٦﴾

Ба шитоб забон ба хондани Қуръон наҷунбон,

إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُۥ وَقُرْءَانَهُۥ ﴿١٧﴾

ки ҷамъ овардану хонданаш бар ӯҳдаи Мост,

فَإِذَا قَرَأْنَٰهُ فَٱتَّبِعْ قُرْءَانَهُۥ ﴿١٨﴾

Чун хондемаш, ту он хонданро пайравӣ кун,

ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُۥ ﴿١٩﴾

Сипас баёни он бар ӯҳдаи Мост.

كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ ٱلْعَاجِلَةَ ﴿٢٠﴾

Оре, шумо ин ҷаҳони зудгузарро дӯст медоред

وَتَذَرُونَ ٱلْءَاخِرَةَ ﴿٢١﴾

ва охиратро тарк мекунед.

وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ نَّاضِرَةٌ ﴿٢٢﴾

Дар он рӯз рӯйҳое ҳаст зебову дурахшон,

إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةٌۭ ﴿٢٣﴾

ки сӯи Парвардигорашон назар мекунанд

وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۭ بَاسِرَةٌۭ ﴿٢٤﴾

ва рӯйҳое ҳаст гирифтаву турш,

تَظُنُّ أَن يُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌۭ ﴿٢٥﴾

ки медонад он азоби камаршикан бар ӯ фуруд ояд.

كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِىَ ﴿٢٦﴾

Оре, чун ҷон ба гулӯ расад

وَقِيلَ مَنْ ۜ رَاقٍۢ ﴿٢٧﴾

ва гуфта шавад, ки чӣ касест, ки афсун бихонад?

وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلْفِرَاقُ ﴿٢٨﴾

Ва яқин кунад, ки замони ҷудоӣ фаро расида

وَٱلْتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ ﴿٢٩﴾

ва соқҳои по дар ҳам печида шаванд,

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ ٱلْمَسَاقُ ﴿٣٠﴾

он рӯз рӯзи ронданаш ба сӯи Парвардигори туст.

فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ ﴿٣١﴾

На тасдиқ кардааст ва на намоз гузоридааст.

وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ ﴿٣٢﴾

Аммо дурӯғ бароварда ва рӯй гардондааст.

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهْلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ ﴿٣٣﴾

Он гоҳ хиромон назди касонаш рафтааст.

أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰ ﴿٣٤﴾

Вой бар ту, пас вой бар ту!

ثُمَّ أَوْلَىٰ لَكَ فَأَوْلَىٰٓ ﴿٣٥﴾

Боз ҳам вой бар ту, пас вой бар ту!

أَيَحْسَبُ ٱلْإِنسَٰنُ أَن يُتْرَكَ سُدًى ﴿٣٦﴾

Оё инсон мепиндорад, ки ӯро ба ҳоли худ, вогузоштаанд?

أَلَمْ يَكُ نُطْفَةًۭ مِّن مَّنِىٍّۢ يُمْنَىٰ ﴿٣٧﴾

Оё ӯ нутфае аз манӣ, ки дар раҳме рехта шуда, набудааст?

ثُمَّ كَانَ عَلَقَةًۭ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٣٨﴾

Сипас лахтае хун? Он гоҳ ба андоми дурусташ биёфарид.

فَجَعَلَ مِنْهُ ٱلزَّوْجَيْنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلْأُنثَىٰٓ ﴿٣٩﴾

Ва онҳоро ду синф кард: нару мода.

أَلَيْسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحْۦِىَ ٱلْمَوْتَىٰ ﴿٤٠﴾

Оё Худованд қодир нест, ки мурдагонро зинда созад?