Surah En Naziat

Shqip

Surah En Naziat - Aya count 46

وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرْقًۭا ﴿١﴾

Pasha ata (engjëj) që marrin shpirtrat me rrëmbim (përmbytshëm)!

وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشْطًۭا ﴿٢﴾

Dhe ata që marrin shpirtra me lehtësim!

وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبْحًۭا ﴿٣﴾

Dhe ata që notojnë me shpejtësi!

فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبْقًۭا ﴿٤﴾

Dhe nxitësit të cilët me shpejtësi në vendin e vet i çojnë!

فَٱلْمُدَبِّرَٰتِ أَمْرًۭا ﴿٥﴾

Dhe pasha ata që çdo çështje rregullojnë!

يَوْمَ تَرْجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾

Ditën që vrullshëm bëhet dridhja.

تَتْبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ﴿٧﴾

Që pas saj pason tjetra.

قُلُوبٌۭ يَوْمَئِذٍۢ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾

Atë ditë zemrat janë të tronditura.

أَبْصَٰرُهَا خَٰشِعَةٌۭ ﴿٩﴾

Shikimet e tyre janë të poshtruara (frikësuara).

يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِى ٱلْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾

Ata (idhujtarët në dynja) thonë: “A thua do të bëhemi përsëri kështu si jemi?”

أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمًۭا نَّخِرَةًۭ ﴿١١﴾

A edhe pasi të jemi bërë eshtra të kalbur?”

قَالُواْ تِلْكَ إِذًۭا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌۭ ﴿١٢﴾

Ata thanë: “Atëherë, ai kthim do të jetë dëshpërues për ne!”

فَإِنَّمَا هِىَ زَجْرَةٌۭ وَٰحِدَةٌۭ ﴿١٣﴾

Po ajo (ringjallja) nuk do të jetë tjetër pos një thirrje (klithje).

فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾

Dhe ja, ata mbi sipërfaqen e tokës.

هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ ﴿١٥﴾

A të ka ardhur ty rrëfimi i Musait?

إِذْ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلْوَادِ ٱلْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾

Kur Zoti i tij e pat thirrur në luginën e bekuar Tuva (rrënzë kodrës Turi Sina).

ٱذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿١٧﴾

Shko te faraoni se vërtet ai e ka tepruar.

فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ ﴿١٨﴾

Dhe thuaj: “E ke ndër mend të pastrohesh?”

وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿١٩﴾

Unë të udhëzoi te Zoti yt e ti t’ia keshë frikën Atij!

فَأَرَىٰهُ ٱلْءَايَةَ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٢٠﴾

Dhe ai ia tregoi mrekullinë e madhe.

فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿٢١﴾

Po ai e përgënjeshtroi dhe e kundërshtoi.

ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾

Pastaj u kthye prapa dhe iku me të shpejtë.

فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٢٣﴾

I tuboi (të gjithë të vetët) dhe u mbajti fjalim.

فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلْأَعْلَىٰ ﴿٢٤﴾

E u tha: “Unë jam zoti juaj më i lartë!”

فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلْءَاخِرَةِ وَٱلْأُولَىٰٓ ﴿٢٥﴾

Atëherë tmerrshëm e dënoi atë, për këtë të fundit dhe për atë të parën.

إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَعِبْرَةًۭ لِّمَن يَخْشَىٰٓ ﴿٢٦﴾

Në këtë ndëshkim ka përvojë mësimi për atë që frikësohet.

ءَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ ۚ بَنَىٰهَا ﴿٢٧﴾

A është më i rëndë rëndë krijimi juaj apo ai i qiellit? E Ai e ngriti atë!

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّىٰهَا ﴿٢٨﴾

Ngriti kuoën e tij dhe e përsosi atë.

وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَىٰهَا ﴿٢٩﴾

Natën ia errësoi e ditën ia ndriçoi.

وَٱلْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ ﴿٣٠﴾

E pastaj tokën e sheshoi.

أَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعَىٰهَا ﴿٣١﴾

Dhe prej saj nxori ujin e saj dhe kullosat e saj.

وَٱلْجِبَالَ أَرْسَىٰهَا ﴿٣٢﴾

Kurse kodrat ia përforcoi.

مَتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٣﴾

Si furnizim për ju dhe për kafshët tuaja.

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٣٤﴾

E kur të vijë vala e madhe (kijameti),

يَوْمَ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ﴿٣٥﴾

Atë ditë njeriu përkujton se çka ka punuar.

وَبُرِّزَتِ ٱلْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ﴿٣٦﴾

E Xhehennemi shfaqet sheshazi për atë që e sheh.

فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٣٧﴾

E për sa u përket atij që ka tepruar.

وَءَاثَرَ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا ﴿٣٨﴾

Dhe i dha përparësi jetës së kësaj bote,

فَإِنَّ ٱلْجَحِيمَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿٣٩﴾

Xhehennemi do të jetë vendi i tij.

وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفْسَ عَنِ ٱلْهَوَىٰ ﴿٤٠﴾

E kush iu frikësua paraqitjes para Zotit të vet dhe ndaloi veten prej epsheve,

فَإِنَّ ٱلْجَنَّةَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿٤١﴾

Xhenneti është vendi i tij.

يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ﴿٤٢﴾

Ty të pyesin për kijametin: “Kur do të ndodhë ai?!”

فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ ﴿٤٣﴾

Po, në çfarë gjendje je ti t’ua përkutosh atë?

إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ ﴿٤٤﴾

Vetëm te Zoti yt është dijenia për të.

إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَىٰهَا ﴿٤٥﴾

Ti je vetëm qortues i atij që ia ka frikën Atij.

كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوٓاْ إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَىٰهَا ﴿٤٦﴾

Ditën kur ta përjetojnë atë, atyre (idhujtarëve) do t’u duket sikur nuk kan jetuar më tepër se një mbrëmje ose një mëngjes të saj.