Surah Abasa ( He frowned )

Polski

Surah Abasa ( He frowned ) - Aya count 42

عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ ﴿١﴾

Zachmurzył się i odwrócił,

أَن جَآءَهُ ٱلْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾

Bo przyszedł do niego niewidomy.

وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ ﴿٣﴾

Skąd możesz wiedzieć? może on się oczyści

أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكْرَىٰٓ ﴿٤﴾

Albo pomyśli o napomnieniu i to przypomnienie przyniesie mu korzyść.

أَمَّا مَنِ ٱسْتَغْنَىٰ ﴿٥﴾

Jeśli kto jest bogaty,

فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾

To ty się nim interesujesz;

وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾

A mało się troszczysz o to, iż on się nie oczyszcza.

وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسْعَىٰ ﴿٨﴾

Lecz od tego, kto przychodzi do ciebie przepełniony gorliwością

وَهُوَ يَخْشَىٰ ﴿٩﴾

I jest pełen bojaźni

فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾

- ty się odsuwasz.

كَلَّآ إِنَّهَا تَذْكِرَةٌۭ ﴿١١﴾

Ależ nie! To jest przecież napomnienie;

فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿١٢﴾

- I kto zechce; to je sobie przypomni! -

فِى صُحُفٍۢ مُّكَرَّمَةٍۢ ﴿١٣﴾

Ono jest na czcigodnych kartach,

مَّرْفُوعَةٍۢ مُّطَهَّرَةٍۭ ﴿١٤﴾

Wyniosłych i oczyszczonych

بِأَيْدِى سَفَرَةٍۢ ﴿١٥﴾

Przez ręce pisarzy,

كِرَامٍۭ بَرَرَةٍۢ ﴿١٦﴾

Szlachetnych, sprawiedliwych.

قُتِلَ ٱلْإِنسَٰنُ مَآ أَكْفَرَهُۥ ﴿١٧﴾

Niech zginie człowiek! Jakże on jest niewdzięczny!

مِنْ أَىِّ شَىْءٍ خَلَقَهُۥ ﴿١٨﴾

Z czego On go stworzył?

مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ ﴿١٩﴾

On go stworzył z kropli spermy i wyznaczył jego los;

ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ ﴿٢٠﴾

następnie uczynił jego drogę łatwą.

ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقْبَرَهُۥ ﴿٢١﴾

Potem On sprowadza jego śmierć i każe pochować go w grobie.

ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ ﴿٢٢﴾

Potem On wskrzesi go, kiedy zechce.

كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَآ أَمَرَهُۥ ﴿٢٣﴾

Ależ nie! On nie wypełnia tego, co Bóg mu nakazał.

فَلْيَنظُرِ ٱلْإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ ﴿٢٤﴾

Niech spojrzy człowiek na swe pożywienie!

أَنَّا صَبَبْنَا ٱلْمَآءَ صَبًّۭا ﴿٢٥﴾

Jak wylaliśmy wodę obficie,

ثُمَّ شَقَقْنَا ٱلْأَرْضَ شَقًّۭا ﴿٢٦﴾

Potem spowodowaliśmy popękanie ziemi

فَأَنۢبَتْنَا فِيهَا حَبًّۭا ﴿٢٧﴾

I sprawiliśmy, iż wyrosły na niej ziarna,

وَعِنَبًۭا وَقَضْبًۭا ﴿٢٨﴾

Winna latorośl i trzcina cukrowa,

وَزَيْتُونًۭا وَنَخْلًۭا ﴿٢٩﴾

Drzewa oliwne i drzewa palmowe,

وَحَدَآئِقَ غُلْبًۭا ﴿٣٠﴾

I ogrody bujnie rosnące,

وَفَٰكِهَةًۭ وَأَبًّۭا ﴿٣١﴾

I owoce, i pastwiska

مَّتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٢﴾

- to na używanie dla was i dla waszych trzód.

فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ ﴿٣٣﴾

A kiedy przyjdzie huk ogłuszający,

يَوْمَ يَفِرُّ ٱلْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿٣٤﴾

W tym Dniu, kiedy człowiek będzie uciekał od swego brata,

وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ ﴿٣٥﴾

Od swojej matki i od swojego ojca,

وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ ﴿٣٦﴾

Od swojej towarzyszki i od swoich synów

لِكُلِّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍۢ شَأْنٌۭ يُغْنِيهِ ﴿٣٧﴾

- tego Dnia każdy człowiek będzie zajęty tylko swoją sprawą!

وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ مُّسْفِرَةٌۭ ﴿٣٨﴾

Tego Dnia będą twarze jaśniejące,

ضَاحِكَةٌۭ مُّسْتَبْشِرَةٌۭ ﴿٣٩﴾

Uśmiechnięte i rozradowane.

وَوُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌۭ ﴿٤٠﴾

Tego Dnia będą twarze pokryte pyłem,

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿٤١﴾

Okryte ciemnością.

أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلْكَفَرَةُ ٱلْفَجَرَةُ ﴿٤٢﴾

Ci zaś to niewierni i rozpustnicy.