وَيْلٌۭ لِّكُلِّ هُمَزَةٍۢ لُّمَزَةٍ ﴿١﴾
وای بر هر عیبجوی مسخرهکنندهای!
ٱلَّذِى جَمَعَ مَالًۭا وَعَدَّدَهُۥ ﴿٢﴾
همان کس که مال فراوانی جمعآوری و شماره کرده (بیآنکه مشروع و نامشروع آن را حساب کند)!
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخْلَدَهُۥ ﴿٣﴾
او گمان میکند که اموالش او را جاودانه میسازد!
كَلَّا ۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِى ٱلْحُطَمَةِ ﴿٤﴾
چنین نیست که میپندارد؛ بزودی در «حُطَمه» [= آتشی خردکننده] پرتاب میشود!
وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْحُطَمَةُ ﴿٥﴾
و تو چه میدانی «حُطمه» چیست؟!
نَارُ ٱللَّهِ ٱلْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾
آتش برافروخته الهی است،
ٱلَّتِى تَطَّلِعُ عَلَى ٱلْأَفْـِٔدَةِ ﴿٧﴾
آتشی که از دلها سرمیزند!
إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌۭ ﴿٨﴾
این آتش بر آنها فروبسته شده،
فِى عَمَدٍۢ مُّمَدَّدَةٍۭ ﴿٩﴾
در ستونهای کشیده و طولانی!